Komt jouw kind moeilijk achter de tv, tablet of computer vandaan? Gaat daar heel wat strijd aan vooraf? Dit is heel normaal, maar kun je ook heel eenvoudig oplossen. Psychologe Isabelle Filliozat heeft een heel handig trucje bedacht waardoor het beëindigen van de schermtijd veel soepeler zal verlopen.
Isabelle
Isabelle Filliozat is een klinisch psycholoog die gespecialiseerd is in positief ouderschap. Ze heeft veel boeken over kinderen geschreven. Het beëindigen van de schermtijd van haar kinderen was altijd een drama. Ook als ze dit 5 minuten van tevoren aankondigde. Op een gegeven moment vond ze een oplossing en gelukkig heeft ze die gedeeld!
De wetenschap achter schermtijd
Een beeldscherm brengt onze hersenen in een soort hypnose. Als je een film kijkt of een computerspel speelt, zit je in een totaal andere wereld. Je voelt je dan goed en wil niks anders meer doen. Je wil in ieder geval niet dat de situatie verandert. Dat geldt voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Een volwassene wordt er ook niet blij van als de stroom uitvalt tijdens een spannende voetbalwedstrijd. Tijdens deze ‘schermtijd’ produceren onze hersenen dopamine, een neurotransmitter die stress en pijn verlicht. Als het scherm uit wordt gezet, daalt het dopaminegehalte heel abrupt wat letterlijk een gevoel van pijn in het lichaam kan veroorzaken. Dit is de reden dat kinderen regelmatig gaan schreeuwen of een driftbui krijgen na het uitzetten van het beeldscherm.
Aankondigen werkt niet
Het helpt meestal niet als jij 5, 10 of 20 minuten van tevoren aangeeft dat het einde van de schermtijd nadert. Die boodschap komt niet eens binnen. Je kind zit namelijk in die totaal andere wereld waar we het net al over hadden.
De oplossing
De truc is: bouw een brug! Als de schermtijd ten einde loopt, neem je de tijd om even naast je kind te gaan zitten. Je betreedt zijn ‘andere’ wereld. Je kijkt heel even samen tv. Dat hoeft niet lang te zijn. Een halve minuut is genoeg. Vervolgens stel je je kind een vraag zoals “Waar kijk je naar?”. Reageert je kind niet? Blijf dan nog even zitten en stel een andere vraag. Zodra je kind antwoord geeft, komt hij terug in de ‘echte’ wereld. Het dopaminegehalte daalt, maar dit gebeurt langzaam in plaats van abrupt. Nu kun je met je kind in gesprek gaan. Je kunt vertellen dat het nu tijd is om te eten of om naar bed te gaan.
Bruggen bouwen dus!
